Stukje over onszelf en daarvoor
Toxandrië, Texandrië of Taxandrië is de oude naam van de Kempen.
In de 1e eeuw maakte Plinius de Oudere melding van het Germaanse volk Texuandri, dat "achter de Schelde" (d.i. ten oosten van de Oosterschelde) woonde. Zijn naam zou bestaan uit de Germaanse woorden tehswa en andra en zou "op de rechteroever" betekenen. Anderzijds kon dit volk zijn naam ontlenen aan de taxus of verwijzen naar de vroegere Eburonen.
Voor 358 vielen Salische Franken het gebied apud Toxandriam locum gewapenderhand binnen, en keizer Julianus maakte hen tot foederati van Rome. Later richtten de Franken er een gouw op, die in 709 pago Texandrie genoemd werd. Tegen 1100 waren in het gebied het markgraafschap Antwerpen en de meierij van 's-Hertogenbosch ontstaan, al gauw onderdelen van het hertogdom Brabant.
(Bron: Wikipedia)
Clublied:
Alle schutters dat zijn onze vrinden
Al komen ze ver nog van hier
Met hen zullen we de strijd weer aanbinden
Want schieten dat doet ons plezier
refrein:
Wij mikken en pikken de rozen
Witte rozen, zwarte rozen
Zo na’s en drie ka’s zijn er velen
Een zwaantje en ’n een telt ook nog mee
En zullen we een keertje eens falen
Daarover ja treuren wij niet
Maar kunnen wij een prijsje behalen
Dan klinkt er nog hoger ons lied
refrein:
Wij mikken en pikken de rozen
Witte rozen, zwarte rozen
Zo na’s en drie ka’s zijn er velen
Een zwaantje en ’n een telt ook nog mee
Geschiedenis:
Onze vereniging is opgericht in 1903. In eerste instantie werd geschoten op buitenbanen maar vanaf 1933 tot 1949 in een volledig overdekte accommodatie welke in de volksmond “Den Doel” werd genoemd. Destijds een ongekende luxe maar helaas door een samenloop van diverse omstandigheden financieel niet haalbaar en moest er weer worden uitgeweken naar een buitenbaan tot 1968. Toen werd Café de Bijenkorf volledig verbouwd en Wim Meulenbroeks, zelf een fanatiek handboogschutter, verwerkte in de feestzaal 2 schietbanen.
Een perfecte locatie waar 2x per week geschoten kon worden. Maar toen Wim en Miet besloten om te stoppen en er nieuwe uitbaters kwamen was dit niet meer zo vanzelfsprekend. Opnieuw werden De Taxandriers geconfronteerd met een huisvestingsprobleem.
Met een batig saldo van 600 ouderwetse Nederlandse guldens moest er een oplossing worden gezocht en gelukkig gevonden. Wederom met steun van Wim Meulenbroeks, hij stelde grond beschikbaar, een financiële injectie van de gemeente en vele onbetaalbare arbeidsuren van het inmiddels sterk uitgedunde ledenbestand kon een nieuwe semi- overdekte schietbaan worden gerealiseerd.
Tegelijk met het 75 jarig bestaan van de vereniging in 1978 kon hierdoor een frisse nieuwe start worden gemaakt en werd de basis gelegd voor een mooie goed florerende vereniging.
Het handboogschieten profileerde zich steeds meer als een echte sport en wordt zelfs een Olympische discipline.
Ons ledenbestand groeide gestaag en in 1999 bleek onze accommodatie te klein en niet meer te voldoen aan de wedstrijdvoorschriften dus weer een verbouwing / uitbreiding.
Anno 2012, bijna niet te geloven maar wel werkelijkheid, dient hetzelfde probleem zich weer aan. Maar ook hier zijn het de leden die in gezamenlijkheid het probleem aanpakken en oplossen. Zo hebben wij nu per januari 2013 weer een volledig overdekte doel en we mogen trots zijn op wat we met z'n allen hebben bereikt.
Handboogvereniging Taxandriers beleeft mooie jaren en boekt de laatste jaren zowel individueel als in teamverband succes op regionaal en landelijk nivo.
Veel leden van de vereniging doen aan meerdere competities mee, waardoor we een mooi aantal teams kunnen laten meedraaien in de NHB competitie.